پژوهشگران دانشگاه هاروارد توسعه دادند
سیستمی برای هزار سال ذخیره اطلاعات
به گزارش ابزار اپل پژوهشگران دانشگاه ˮهارواردˮ در مطالعه اخیرشان موفق به توسعه یك سیستم نوین برای خواندن و نوشتن اطلاعات مولكول های آلی شده اند كه می تواند هزار سال به صورت بالقوه پایدار و امن بماند.
به گزارش ابزار اپل به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، دی. ان. ای یك گزینه مهم برای ذخیره سازی اطلاعات در دنیای طبیعی محسوب می شود؛ چونكه می تواند مقدار زیادی اطلاعات را در یك فضای كوچك ذخیره كند و علاوه بر آن بسیار پایدار هم است و اگر در شرایط مناسب قرار گیرد، می تواند برای هزار سال باقی بماند.
پژوهشگران در مطالعه اخیر، این احتمال را مورد بررسی قرار داده و داده های دی. ان. ای را بر روی نوك مداد، قوطی های رنگ اسپری و حتی باكتری های زنده رمزگذاری كرده اند.
اما دی. ان. ای هم موانع خویش را دارد؛ چونكه از آنجائیكه مولكول ها نسبتاً بزرگ هستند، خواندن و نوشتن می تواند یك فرایند فشرده باشد.
"برین كفرتی" (Brian Cafferty)، نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: قصد ما كشف یك استراتژی بود كه از زیست شناسی اقتباس نمی گرفت. ما به جای تكنولوژی های معمول در شیمی آلی و شیمی تحلیلی بر روشی تكیه كرده بودیم كه از مولكول های كوچك و كم برای رمزگذاری اطلاعات استفاده می نماید.
محققان از "اولیگوپپتید" (oligopeptides) به جای دی. ان. ای استفاده كردند. "اولیگوپپتیدها" مولكول های كوچكی هستند كه از تعداد زیادی اسید آمینه ساخته شده اند. اساس این فرایند یك"پلیت میكروتیتر" (microplate) است. پلیت میكروتیتر یك صفحه فلزی حاوی ۳۸۴ چاهك است. تركیب های مختلف اولیگوپپتیدها در هر یك از چاهك ها قرار می گیرند تا یك بایت از اطلاعات را نشان دهند.
سیستم مذكور بر پایه یك سیستم دوتایی ساخته شده است؛ به این صورت كه اگر یك اولیگوپپتید خاص وجود داشته باشد، آنرا با عدد ۱ نشان داده است و اگر وجود نداشته باشد با عدد صفر.
با استفاده از آن، كد موجود در هر چاهك می تواند نمایانگر یك حرف یا یك پیكسلی از یك تصویر باشد.
كلید تشخیص اینكه اولیگوپپتیدها وجود دارند یا خیر، جرم آنهاست كه می توان آنها را با استفاده از طیف سنج جرمی خواند. در نهایت، این گونه است كه اطلاعات باردیگر می توامند بازیابی شوند.
طی آزمایشات، محققان قادر به نوشتن، ذخیره و خواندن ۴۰۰ كیلوبایت داده، همچون یك نسخه نوشته شده از سخنرانی، یك عكس و یك نقاشی بودند. طبق گفته پژوهشگران، سرعت متوسط نوشتن، ۸ بایت در ثانیه و خواندن ۲۰ بایت در ثانیه است. لازم به ذكر است كه سیستم مذكور كارهای گفته شده را با دقت ۹۹.۹ درصد انجام می دهد. به قول پژوهشگران این سیستم فوق العاده است؛ چونكه برای مثال می توان تمامی مطالب كتابخانه عمومی نیویورك را در یك قاشق چایخوری پر از پروتئین ذخیره كرد.
یافته های این مطالعه در مجله " ACS Central Science "منتشر شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب