شباهت ابر اورت به یک کهکشان کوچک
به گزارش ابزار اپل، یافته های یک پژوهش جدید نشان داده است پوسته ای از اجرام یخی در لبه منظومه شمسی، که بعنوان «ابر اورت» شناخته می شود، دارای یک جفت بازوی مارپیچی است که به یک کهکشان کوچک شباهت دارد.
به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه یوپی آی در گزارشی آورده است: تا به حال، شکل ابر اورت و چگونگی تاثیر نیروهای فراتر از منظومه شمسی بر آن زیاد مشخص نبود؛ اما یافته های جدید که اخیرا در وبگاه آرکایو انتشار یافته است، نشان داده است که این ابر امکان دارد شبیه یک ساختار مارپیچی باشد که یکی از خصوصیت های اساسی موردنیاز برای شناخته شدن آن بعنوان یک کهکشان مستقل است.
ابر اورت از بقایای سیاره های غول پیکر منظومه شمسی، یعنی مشتری، نپتون، اورانوس و زحل، بعد از شکل دهی آنها در ۴.۶ میلیارد سال پیش، متولد شد. بعضی از بقایای آنها به قدری بزرگ هستند که بعضی از دانشمندان، آنها را بعنوان سیاره های کوتوله درنظر می گیرند.
لبه داخلی ابر اورت ۵ هزار واحد نجومی و لبه بیرونی آن ۱۰۰ هزار واحد نجومی از خورشید فاصله دارد. یک واحد نجومی( AU) ۹۳ میلیون مایل است که میانگین فاصله زمین تا خورشید است؛ بنابراین، با درنظر گرفتن فاصله واقعی، فضاپیمای وویجر ۱ ناسا (اداره کل ملی هوانوردی و فضای آمریکا) که یک میلیون مایل در روز را طی می کند، تا ۳۰۰ سال دیگر به لبه ابر اورت نمی رسد و تا ۳۰۰ هزار سال دیگر از آن خارج نمی شود.
هنگامی که از فناوری های روی زمین جهت بررسی اجرام موجود در ابر اورت استفاده می شود، آنها بسیار کوچک و کم نور به نظر می رسند. در پژوهش جدید، محققان از داده های جمع آوری شده از مدار دنباله دارها و نیروهای گرانشی از داخل و خارج منظومه شمسی برای ایجاد مدلی از ساختار ابر اورت استفاده کردند. آنها تلاش می کنند ساختار و منشأ ابر اورت را بهتر بفهمند؛ چونکه امکان دارد بتوان از آن اطلاعاتی در رابطه با تاریخ شکل دهی منظومه شمسی به دست آورد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب