یافته های یك مطالعه جدید نشان داد:
آهنگ گسترش گیتی، فراتر از پیشبینی های علمی ست
به گزارش ابزار اپل، یافته های شماری از اخترفیزیکدانان آمریکایی نشان داده است جهان هستی سریع تر از پیشبینی مدلهای نظری قبلی و حتی سریع تر از درک فعلی ما از فیزیک، درحال گسترش است.
به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی کازموس/ Cosmos، در صورتی که تنش ها بین اخترفیزیکدانان در مورد محاسبات یکصدساله ادوین هابل (اخترشناس آمریکایی، ۱۸۸۹ تا ۱۹۵۳) در مورد سرعت انبساط جهان ادامه دارد، دن اسکلنیک، دانشیار فیزیک دانشگاه دوک آمریکا در این مورد می گوید این دیگر تنش نیست و به بحران تبدیل گشته است.
اسکولنیک یکی از اعضای گروه تحقیقاتی است که سرعت گسترش جهان هستی را اندازه گیری کرده اند. تحقیقات آنها فرضیه های پیشین را تأیید می کند؛ این که جهان سریع تر از پیشبینی های الگوهای نظری و حتی سریع تر از آن چه فیزیک می تواند توضیح دهد، درحال گسترش است. این اختلاف در بین فیزیکدانان به تنش هابل معروف شده است.
این مبحث از حدود ۱۰۰ سال پیش محل بحث اخترشناسان و کیهان شناسان بوده است. ادوین هابل نخستین کسی بود که در سال ۱۹۲۹ کشف کرد جهان درحال انبساط است. حالا این گروه از محققان اخترشناس، نتایج تحقیقات خویش را در نشریه اخترفیزیکی/ The Astrophysical Journal Letters منتشر نموده و استدلال های قوی تری برای سرعت انبساط جهان عرضه کرده اند.
اسکولنیک در مورد مبحث تنش هابل آنرا بعنوان کوشش برای ساختن نمودار رشد کیهان توضیح می دهد و می افزاید: می دانیم اندازه کیهان در مه بانگ (بیگ بنگ) چقدر بوده است، اما نمی دانیم چگونه به اندازه ای فعلی رسیده است؟ تصویر کلی و فعلی کیهان، نشان دهنده محل فعلی جهان است که شامل کهکشان راه شیری و همسایگان آن می شود. مدل استاندارد کیهان شناسی منحنی رشد است که این دو (جهان فعلی و جهان اولیه) را به هم متصل می کند. اما مشکل اخترشناسان اینست که تناقض هایی در فرضیات اولیه این دو، یعنی جهان فعلی و جهان قبلی وجود دارد. این وضعیت به شکلی نشان داده است مدل کیهان شناسی ما امکان دارد درست نباشد.
اندازه گیری جهان به یک نردبان کیهانی (یا سلسله ای از یافته های علمی) نیاز دارد که شامل روش های متوالی و مختلف برای اندازه گیری فواصل تا اجرام آسمانی باشد و هر روش یا «پله ای» بر روش قبلی برای تعیین صحت اندازه گیری قبلی متکی است.
نظام اندازه گیری که این گروه استفاده کردند، توسط گروه تحقیقاتی جداگانه ای با استفاده از داده های ابزار طیف سنجی انرژی تاریک (DESI) طراحی شده بود هر شب بیشتر از یکصدهزار کهکشان را از رصدخانه ملی کیت پیک در رصد دارد.
اسکلنیک اعتقاد دارد این نظام می تواند با فاصله نزدیک تری با خوشه کهکشانی کما یا گیسو طراحی شود ولی به صورت کلی بخش واقعا سختی را از تحقیقات مورد نظر را انجام داده است، اما پله اول در این نظام مفقود بود که او آنرا به دست آورده است و وقتی داده های این نظام انتشار یافته است، بی وقفه روی آن کار کرده است.
این گروه در نهایت و پس از انجام تحقیقات مفصل به فاصله ای حدود ۳۲۰ میلیون سال نوری با خوشه کهکشانی کما یا گیسو در نزدیک ترین فاصله به زمین رسید، تقریبا در مرکز محدوده فواصل گزارش شده در طول ۴۰ سال مطالعات قبلی که نشانه ای اطمینان بخش از دقت آن است.
اسکولنیک اظهار داشت: این اندازه گیری مغرضانه نیست و ربطی به این که چگونه فکر می نماییم داستان تنش هابل به پایان خواهد رسید، ندارد.
منبع: ابزار اپل
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب