عوارض مرگبار انزوای اجتماعی برای سالمندان دچار انسداد مزمن ریه
به گزارش ابزار اپل، یافته های یک پژوهش نشان داده است انزوای اجتماعی، عوارضی مرگبار برای افراد مسن دچار انسداد مزمن ریه (COPD) به همراه دارد.
به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، انسداد مزمن ریه (COPD)، یک بیماری مزمن التهابی ریه است که مسیر جریان هوای ریه ها را می بندد. علایم آن شامل مشکلات تنفسی، سرفه، تولید موکوس (خلط) و خس خس است.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و دانشگاه آلاباما در آمریکا دریافتند میان انزوای اجتماعی و افزایش مرگ ومیر در بین افراد مسن دچار بیماری انسداد مزمن ریه، ارتباط وجود دارد.
انزوای اجتماعی حالتی است که فرد تماس اجتماعی محدودی دارد یا هیچ نوع تماس اجتماعی ندارد. پژوهش های قبلی نشان داده بود که این حالت در افراد مسن ۶۵ سال به بالا با بیماریها و مرگ ومیر مرتبط می باشد.
تقریباً از هر پنج فرد دچار انسداد مزمن ریه، یک نفر انزوای اجتماعی را تجربه می کند. افزایش انزوا ممکنست حاصل خاصیت های این بیماری همچون تنگی نفس و کاهش عملکرد فیزیکی باشد که ممکنست مشارکت اجتماعی عادی روزمره را خسته کننده کند.
در این پژوهش اطلاعات مربوط به سلامت هزار و ۲۴۱ بزرگسال ۵۱ ساله به بالا را که دچار انسداد مزمن ریه بودند، در فاصله زمانی ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۲ بررسی گردید. مقیاس محققان برای اندازه گیری انزوای اجتماعی، عبارت بود از تجرد، تنها زندگی کردن، نداشتن ارتباط اجتماعی با فرزندان، خانواده یا دوستان و مشارکت نداشتن در امور اجتماعی.
پژوهشگران معتقدند انزوای اجتماعی بیماران موجب می شود آنها حمایت ضروری و لازم را برای مدیریت بیماری خصوصاً بعد از بستری شدن در بیمارستان یا اقامت در بخش مراقبت های ویژه، که در آن حمایت های پیگیرانه نقشی مهم در بهبود و مدیریت بیماری دارد، دریافت نکنند و این مساله خطر مرگ ومیر را بیشتر می کند.
پژوهشگران سفارش می کنند در پژوهش های آتی، راهبردهایی برای کاهش انزوای اجتماعی این بیماران و تأثیر آن بر سلامت آنها بررسی شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب