تغییر آب وهوای نیمکره شمالی زمین با سبزشدن صحرای بزرگ آفریقا
به گزارش ابزار اپل، مدل سازی محققان نشان داده است «سبزشدن» صحرای بزرگ آفریقا احتمالا آب وهوای نیمکره شمالی زمین را تغییر دهد.
به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه فیز، صحرای بزرگ آفریقا یک گستره وسیع ماسه ای با پوشش گیاهی محدود، محیطی نامناسب برای رشد گیاهان و حیوانات است؛ اما زندگی همیشه راه خودرا می یابد. در حقیقت، رشد پوشش گیاهی در این بیابان طی هزاران سال به مرور کم شده است. البته دوره هایی وجود داشته که در آنها رشد پوشش گیاهی بالا رفته که «سبز شدن» نامیده می شود.
یکی از این زمان های گسترش گیاگان یا فلور (مجموعه گونه های گیاهی که در یک منطقه جغرافیایی و در دوره ای معین زندگی می کنند) ۵ تا ۱۱ هزار سال پیش، در نیمه اول هولوسن رخ داد. هولوسن نام آخرین دوره زمین شناسی است که در آخر پلیستوسن آغاز می شود و تا امروز ادامه دارد.
افزایش تابش خورشید طی تابستان در مناطق شمالی کره زمین، از ژوئن (خرداد، تیر) تا اوت (مرداد، شهریور)، به سبب هم زمانی انقلاب تابستانی با مدار حضیض زمین (زمانی که زمین در نزدیک ترین فاصله به خورشید قرار دارد) به تغییرات فصلی در مناطق گرمسیری و عرض های جغرافیایی متوسط و بالا منجر شد؛ در نتیجه، تصور می شود تقویت بادهای موسمی (مانسون) در نیمکره شمالی نقشی مهم در افزایش رطوبت در سراسر آفریقا ایفا و شرایطی مساعد برای رشد درختچه های همیشه سبز در صحرای بزرگ آفریقا به وجود آورده است.
در پژوهش جدیدی که گزارش آن در مجله اقلیم گذشته (Climate of the Past) پخش شده، از شبیه سازی مدل اقلیمی برای بازسازی تأثیر این سبز شدن صحرا بر عرض های جغرافیایی میانی در طول هولوسن میانی استفاده شده است.
دکتر مارکو گاتانی (Marco Gaetani)، یکی از محققان این پژوهش و دانشیار دانشگاه پاویا در ایتالیا، به همراه همکارانش در شبیه سازی عددی دریافتند سبز شدن صحرا بر گردش جَوی در نیمکره شمالی خصوصاً در تابستان که هنگام وزش بادهای موسمی است، تأثیر یکساله دارد. به این ترتیب، مناطق نیمکره شمالی آب وهوای غیرعادی، گرم تر و خشک تر در اسکاندیناوی و آمریکای شمالی، زمستان های سردتر و تابستان های گرم تر در غرب اروپا، گرم شدن کلی در اروپای مرکزی، سردتر و بارانی تر در مدیترانه، بعلاوه زمستان های گرم تر و تابستان های سردتر و افزایش بارندگی در طول سال در آسیای مرکزی را تجربه کردند.
گروه پژوهشی در کوشش برای توضیح این تغییرات، دریافتند گردش واکر در طول هولوسن میانی به سوی غرب تغییر مکان داد. گردش واکر مدلی مفهومی برای توضیح گردش هوا در مناطق حاره ای در لایه های زیرین جَو زمین (تروپوسفر) است. بر اساس این مدل، بخشهایی از هوا، یک گردش بسته را در راستای های عمودی و ناحیه ای دنبال می کنند.
این امر عواقبی مهم برای جریان های جتی (بادهای نسبتاً قوی متمرکز در یک جریان باریک در جَو زمین) داشت و موجب شد این جریان ها در اقیانوس اطلس شمالی در تابستان تشدید شود و تغییر مسیر دهد و بدنبال آن نیز این رویداد در زمستان در اقیانوس آرام شمالی رخ دهد.
پژوهشگران همین طور تغییری را در نوسان اقیانوس اطلس شمالی شناسایی نمودند (که در آن تغییرات فشار سطح دریا در سراسر این حوضه اقیانوسی به تغییر دما و الگوهای بارندگی در قاره های مجاور منجر می شود) که هم در زمستان شمالی، از دسامبر (آذر، دی) تا فوریه (بهمن، اسفند) و هم در تابستان شمالی از مثبت به منفی تغییر کرد؛ در نتیجه، تابستان های گرم تر و خشک تر در شرق مدیترانه، شمال آفریقا و شمال آمریکای شمالی قطبی، اما تابستان های خنک تر و مرطوب تر در شمال، مرکز و شرق اروپا و شرق آمریکای شمالی رقم زده شد.
همه این تغییرات اقلیمی به سبب کاهش ۸۰ درصدی انتشار گردوغبار ماندگاری طولانی داشتند و آلبِدو (درصد بازتاب نور از سطح یک جسم؛ مقادیر این کمیت می تواند از صفر (تاریک مطلق) تا یک (روشن مطلق) تغییر پیدا کند) نیز از ۰.۳۰ در بیابان تا ۰.۱۵ در درختچه ها کاهش پیدا می کند و موجب گرم تر شدن مناطق استوایی می شود. همین طور به سبب وجود پوشش گیاهی بیشتر، بازیافت آب بالا رفته است؛ بدین سبب شرایط خشکسالی حفظ می شود.
ماهیت به هم پیوسته جَو و اقیانوس ها به این معنا است که سبز شدن صحرا هم در زمین و هم در دریا نتایج بیشتری دارد که می توان آنها را در آینده کشف کرد.
گزارش های اخیر، نقش تغییر اقلیم را در تغییر الگوهای آب وهوایی از گذشته های دور نشان داده اند: مهاجرت سامانه های آب وهوایی شمالی به سراسر آفریقا که به بارش های شدیدتر و گذرگاه های پوشش گیاهی در سراسر صحرا منجر می شود که بر توزیع و بقای حیات در این منطقه، که قبلاً نسبتاً بایر بود، تأثیر می گذارد.
منبع: iostools.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب